Petrus Comestor, Historia scholastica, p11, 18

monumenta.ch > Hieronymus > csg68.363 > sectio 103 > bnf6797.160 > bavPal.lat.1449.153 > sectio 71 > bnfNAL1615.129 > bnf6795.115 > bnf7296.6 > sectio 4 > bavPal.lat.1449.185 > sectio 58 > bnf9389.268 > csg250.256 > hlw17.153 > sectio 5 > sectio 34 > bkeCod.15.122v > sectio 55 > bnf13013.105 > sectio 84 > bkeCod.15.146r > csg250.278 > 303 > bnfNAL1615.146 > bavPal.lat.1449.301 > habCod.Guelf.79Weiss..77 > bnf12275.132 > sectio 49 > sectio 3 > sectio 33 > bmv343.241 > bkeCod.15.183v > sectio 31 > sectio 164 > bnfNAL1615.48 > csg248.146 > salCod.Sal.X,16.233 > csg250.417 > bavPal.lat.1448.216 > bmv343.221 > sectio 31 > bnfNAL1615.54 > bmv343.215 > sectio 35 > sectio 82 > csg250.289 > bkeCod.15.165r > Petrus Comestor, Historia scholastica, p11, 18
Petrus Comestor, Historia scholastica, HISTORIA LIBRI I REGUM., , CAP. XVII. De bello Philisthiim contra Israel, et de morte Goliae. <<< >>> CAP. XIX. Quod Michol deposuit David persecutum a Saul per fenestram.

CAP. XVIII. Quod Saul persecutus est David. HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS

1 Factum est, cum redirent triumphantes de praelio, et David disponeret ferre caput Goliae in Ierusalem: nam, ut ait Iosephus, hoc secum habebat, sed hastam iam dicaverat Deo, egrediebantur mulieres ex universis urbibus; et cum instrumentis praecinebant mulieres: « Saul percussit mille; » et respondebant virgines: « Et David decem millia (I Reg. XVIII). 2 Audiens Saul causam victoriae potius attribui David quam sibi, dolens intra se ait: « Quid ei superest, nisi solum regnum. 3 » Et timuit ne a domo sua transferretur regnum; « et invidebat David, nec iam rectis oculis respiciebat eum. 4 Post dies paucos invasit spiritus malus Saul; » et quasi prophetabmt462.145bat; missa lancea quam tenebat, David psallentem putavit configere parieti. 5 David autem declinavit ab eo secundo. 6 Primo enim recesserat, bello imminente, et postea statuit eum Saul ciliarcham, et ait: « Filiam meam Merob dabo tibi, tantummodo esto vir fortis, et praeliare bella Domini. 7 » Tractabat enim apud se: « Non sit manus mea in eum, sed manus Philisthinorum. 8 Cum autem debuit Merob dari David data est Hadrieli Molathitae. 9 Dilexit autem David, Michol, et placuit Saul, et ait ad eum: In duabus rebus gener meus eris hodie: » quod est in duabus filiabus meis. 10 Nam alteram habuisti sponsam, alteram habebis uxorem; vel ita: Pro duabus rebus, quia stravisti gigantem, et dabis centum praeputia, hoc enim significavit ei Saul per servos suos, non habet rex necesse habere sponsalia, id est munera, vel donationem propter nuptias, nisi tantum centum praeputia Philisthinorum. 11 Et abiit David cum viris, quorum tribunus erat in Accaron, et percussit de Philisthiim ducentos viros, et afferens praeputia eorum, annumeravit ea regi. 12 Iosephus tamen dicit abscidens sexcenta capita venit ad regem; et nuptias exigebat, et dedit ei Saul filiam suam, licet invitus. 13 Cumque videret, eum apud Dominum et homines approbari, timuit, et tractabat de morte eius. 14 Nec iam metum celare volens, « dixit Ionathae, et servis suis, ut occiderent David (I Reg. XIX). 15 Quod indicavit Ionathas David, dicens: « Abscondere, usque mane, cras loquar patri pro te. 16 In crastinum locutus est Ionathas ad patrem. 17 Cur peccas in sanguine innoxio, qui fecit salutem in Israel, et opera eius tibi valde sunt necessaria, et cuius morte filia tua vidua vexabitur. 18 Et placatus Saul iuravit. 19 Vivit Dominus, quia non occidetur. 20 » Et introduxit Ionathas David ad regem, et stetit coram eo, sicut prius.